رزین میکس بد چیست:(Mix Bed Resin)
رزین میکس بد سختی گیر از مخلوط رزین کاتیونی و آنیونی قوی تشکیل می شود و نسبت مخلوط رزین های 40%کاتیونی و 60%آنیونی می باشد
توضیحات درباره استفادهاز رزین میکس بد برای دستگاه دیونایزر:
به منظور تولید آب دیونیزه شده رزین کاتیون با اسید هیدروکلریک (HCl) بازسازی می شود. هیدروژن (H +) بار مثبت دارد و بنابراین خود را به مهره رزین کاتیون منفی متصل می کند.
رزین آنیون با هیدروکسید سدیم (NaOH) بازسازی می شود. هیدروکسیل (OH-) بار منفی دارد و خود را به مهره رزین آنیون با بار مثبت متصل می کند.
یون های مختلف به یک مهره رزین با قدرت های مختلف جذب می شوند. به عنوان مثال : کلسیم نسبت به سدیم رزین کاتیون به شدت جذب می شود.
هیدروژن موجود در مهره رزین کاتیون و هیدروکسیل موجود در مهره رزین آنیون جذابیت خاصی به مهره ندارد. این چیزی است که اجازه می دهد تا تبادل یونی اتفاق بیفتد.
همانطور که کاتیون های دارای بار مثبت در سراسر مهره های رزین کاتیون جریان می یابند کاتیون ها برای هیدروژن (H +) رد و بدل می شوند.
به همین ترتیب ، همانطور که آنیون های دارای بار منفی در سراسر مهره های رزین آنیون جریان می یابند آنیون ها برای هیدروکسیل (OH-) رد و بدل می شوند.
هنگامی که هیدروژن (H +) و هیدروکسیل (OH-) را ترکیب می کنید ، H₂O خالص را تشکیل می دهید.
سرانجام از تمام محل های مبادله روی مهره های رزین کاتیون و آنیون استفاده شده و مخزن دیگر آب دیونیزه شده تولید نمی کند.
در این مرحله مهره های رزین نیاز به بازسازی دارند تا مجدداً آنها را برای استفاده آماده کنند.
بنابراین برای تولید مجدد آب دیونیزه شده نیاز به استفاده از حداقل دو نوع رزین تبادل یونی دارد. یکی از رزین یون های دارای بار مثبت را از بین می برد و دیگری یون های با بار منفی را حذف می کند.
در سیستم مخزن دوتایی رزین کاتیون همیشه در ردیف اول قرار دارد. با ورود آب شهری به مخزن پر از رزین کاتیون کلیه کاتیون های با بار مثبت به مهره رزین کاتیون جذب می شوند و برای هیدروژن رد و بدل می شوند.
آنیون های با بار منفی به مهره رزین کاتیون جذب نمی شوند و از آن عبور می کنند. به عنوان مثال ، بیایید کلرید کلسیم را در آب خوراک بررسی کنیم.
در محلول ، یون کلسیم مثبت است و خود را به مهره کاتیون می چسباند و یون هیدروژن را آزاد می کند. کلرید بار منفی دارد و بنابراین خود را به مهره رزین کاتیون نمی چسباند.
هیدروژن که بار مثبت دارد خود را به یون کلرید متصل می کند و اسید هیدروکلریک (HCl) را تشکیل می دهد. پساب حاصل از مبدل SAC و pH بسیار کمی و هدایت بسیار بالاتری نسبت به آب خوراک ورودی دارد.
پساب حاصل از رزین کاتیون از اسیدهای قوی و ضعیف تشکیل شده است. این آب اسیدی سپس به مخزنی پر از رزین آنیون وارد می شود.
رزین آنیون ،آنیون های با بار منفی مانند کلرید را جذب کرده و آنها را برای هیدروکسیل تبادل می کند. نتیجه هیدروژن (H +) و هیدروکسیل (OH-) است که H₂O را تشکیل می دهد.
در واقعیت ، یک سیستم دیونایزر مخزن دوبل به دلیل "نشت سدیم" H₂O واقعی تولید نمی کند. اگر نشت سدیم از مخزن تبادل کاتیون عبور کند آنگاه با هیدروکسیل ترکیب می شود تا هیدروکسید سدیم تشکیل شود که از هدایت بالایی برخوردار است.
نشت سدیم به این دلیل رخ می دهد که سدیم و هیدروژن از جاذبه بسیار مشابهی با مهره رزین کاتیون برخوردار هستند و بعضی اوقات یون سدیم خود را برای یون هیدروژن مبادله نمی کند.
در یک سیستم دیونایزر تک مخزنی با استفاده از رزین میکس بد (کاتیون اسید قوی و رزین آنیونی پایه قوی با هم مخلوط می شوند). این باعث می شود مخزن مانند هزاران واحد مخزن دوتایی در یک مخزن عمل کند.
تبادل کاتیون و آنیون بارها و بارها در بستر رزین صورت می گیرد. به دلیل تعداد زیاد مبادلات مکرر کاتیون و آنیون نشت سدیم مورد توجه قرار می گیرد. با استفاده از یک مخزن مخلوط می توانید بالاترین کیفیت آب دیونیزه شده ممکن را تولید کنید.
درباره این سایت